Au. miss u bespren.

I miss au. Pinsan q yan. Espren ko yan sence fierst yir high school. Sobrang cool! Simpleng tao higit sa lahat God loving pirson. We niver had any doll moments. We're really like Mario bros! I miss hanging out with her, from makati to Fort, guada, e.n, and other part of manila. Very generous! Mcdo tambay. Speaking of mcdo. Naalala q im olweis on call pagpupunta kaming Ayala, talo q pa ang mga doctor sa bilis kc kakain kme mcdo nuggets! Tapos papasama xa para bibili ng kung anik anik. Tapos, tapos na! ヽ(^。^)ノ au c u soon.

anak ng!

He's name is Vince Nathan.

BAGONG AKO PAGKALIPAS NG ANIM NA TAON

Reminiscing hurts me so much but i know for fact that it'll never change anything.

For the years that had past, yes, there are certain things that I'm regretting of..but that's part of us to regret...just learn to know how to move on and to go on.

It is true that high school life is the best and rarest part being a student. Masaya, exciting, napakakulit, nakakakaba, challenging, hindi ka mauubusan ng prooblema..kc dhail sa mga assignment pero aus lng kc nandyan cna kaibigan..kaibigan nga eh,, nagtutulungan,,haha, nagdadamayan, pag may birthday, nagiinuman. Pagmay inuman, may party, at dahil dyan xempre magdadatingan ang party animals. Masaya talaga.

Sa unang taon ko sa bhs(bangkal hayskul), naco-conscious ako sa environment na ginagalawan ko, pero panatag naman ako, ung sarili ko, pisikal, pero intelektwal, natatakot ako, nababahala aq kc ibang indibdwal ang bagong pakikisamahan ko...ayun ang akala ko.. di nagtagal, unti-unti ko nang nababasa ang mga linya sa palad ko, hanep! linya sa palad tlga,..oo medyo nakikilatis ko na ang sarili ko, akala ko kc pag-makati lahat magaling, totoo naman, pero talagang ganun, mas magaling pala ako...sa section lng naman namen..e anu pa bang aasahan ko e hanggang section k lng e.. atleast naranasan ko maging matalino sa tingin na iba, at mag-galing galingan sa mata ng iba..pabibo baga? Masarap ang feeling na kilala ka, ung tipon babanggitin ung name mo tapos may halong compliment..ang sarap na lagi kang na-aapreciate..(hndi tulad ngayon, kailangan mo pang maglungkotlungkutan para lng mapansin mga ginagawa mo..huummppfftt!), sa unang taon na un, hindi ako umaasa, tlgang hndi ko ineexpect ang buhos ng mainit na gracia galing sa taas, ti-nest tlga ako ni lord para ma boost ko ung selfsteem ko, cnubukan ko, oo ginawa ko nman ang lahat pero sadyang ganun..panapanahon lng yan..ewan, cguro wla tlga akong itsura nang panahon na yon..haha..lam nyo ba kung anu ba tinutukoy ko? i ran as 2nd representative sa student government..kahit na bokya sa pagtakbo ok lng, kc ung experience na nagain ko, malaking bagay na para sa ikauunlad ng pagkatao ko..there are really things that meant to be happen, and those meant to be happen have their purpose..anyway, natapos ang unang taon na may abot anit ang ngiti..hindi lang sa mga achievements, pati na rin sa pagkakaroon ko nang masasayang araw kasama ang mga kaibigan kong talaga naman tunay.

SA ORAS NG KAGIPITAN

I hardly ever blog about work(sometimes) because i feel my blog is an outlet to share who i am as a person. not what i portray or seem to be as a "public" person. i love blogging about what i like doing when i'm not working, what my thoughts are, or random events in my life. but since i spent the whole of my day working, i would like to share with you how i spent my day with Garry Boi at luneta in the middle of the night! As if we are the nomad of manila on that day.

MIYERKULES, Matapos ang buong araw sa ofis, haha, naicpan kong itext c kaibang garry, e cno pa ba, e sya lng naman tong ready to go, para bagang fly by night ang eksena namin nung araw na un..kc naman, gumawa ako ng medyo,,,medyo lng naman,, medyong kasalanan..kc po , secret lng natin to ha,,tinakas ko kac ung dslr sa ofis hihihihi..kaya naman wag kau ingay pls..super guilty na nga ako sa ginawa q, namin pala..basta aun un..so we decided to took out the camera and ride on a taxi cab..pumunta kaming rizal park..haha..dahil nga naman sa oras ng kagipitan, (hindi dahil sa wala na kaming pera pero dhil gipit na sa bagong picture) dis oras ng gabi naglakwatsa ang mga bata dala dala ang camera.. hala cge! pose dito pose duon..okey lng naman kc konti lng ang tao..un lng!..akala namin unti lng pero expect d unexpected..naging havens for less fortunate people and eksena sa rizal park...ang dami pa palang tao dun kahit ala-una na ng umaga..o my.. meron pang mga nagtatarabaho..o lam nyo na? xmpre cla ung mga gipit na kaya kapit sa patilim ang kanilang drama.. kahit mga oldies na, hala cge rampa pa din.. the saddest part is that, in the end of the day, wla man lng kahit isa clang nging customer.. balik tayo sa min... ang sarap pala mag sight seeing lalo nat kung madaling araw..walang tao..puro ilaw.. iba't ibang kulay, tahimik, puros alingawngaw lng ng mga sasakyan ang maririnig mo, masaya sya kahit sandaling oras lng kami.. ang mahalaga napunan namin ng kasiyahan ang oras na iun..kc todo picturan kami..haha.. natapos kmi sa lakwatsa ng alas-tres, then balik ako sa ofis..hayst super haggard..pero sabi ko nga okey lng.. pagdating ko sa tulog kaagad ako...hehehe

Is Life Worth Living...?

This picture was taken midnight last February. We were on a taxi cab.

BANWAGON., RALLY AT LIWASAN BONIFACIO

Banwagon

..Walang prof. Walang Klase. Walang pera este walang kwenta, walang kwenta ang pasok ko, nagsayang pa ako ng isang daang piso para lang makahanap ng magandang edukasyon dito sa pamantasan na to pero sa sitwasyon na'to aba, sayang din nman ang 922 na tuition fee na binayad ko. Pero nasulit ko naman ang 100 ko at susulitin ko pa ang 922 na binayad ko dito. Kani-kanina lang nagkaroon kami ng pagtitipon ng aking mga ka-collective. Magkakaroon daw ng Banwaygon. Hello?? anong alam ko dun?? kayo ba alam no kung anong ibig sabihin ng banwaygon? Tsaka ko lang napagtanto na ang ibig sabihin pala ng banwaygon ay ang paglibo't sa isang pasilio upang magpahayag ng sinasaloob ng bawat estudyante. Matapos ang mahabang diskusyunan, nagsimula na kaming umakya't sa rurok ng main building at magprotesta. Grabe ang pageksperyens na aking naranasan, hindi ko namalayan na nalibo't na pala namin ang buong building. Wala kaming ginawa kundi Sumigaw at magtatatalak sa aming minimithing kalayaan! Ayus lang sa amin yun, dahil alam naman namin ang aming pinatutungkulan. Matapos ang manakit-nakit na hita sa paglalakad, akyat' panaog at pagnga-nga-nga-wa sa bawat klasroom. Hindi pa dyan natatapos ang aming paghihirap. Aba, Rally na ito.

Rally

Natapos ang banwaygon ng mapayapa, nagtipon tipon kaming mga collective ng LFS para sa malawakan at matinding rally patungong Liwasan Bonifacio. Tirik na tirik si haring araw, basang basa na kami sa sarili naming pawis, dugyot na kami sa mga palasak na usok na dumidikit sa aming mga damit, ang baho ng hanging lumilibot ay amin nang nalalanghap, Usok, hininga, may masamang hangin din, lam un na un kung anu ung un na un. Grabe talaga ang mga pinoy. Ibang klase ang karanasan na iyon. Ni Minsan kasi hindi sumagi sa isip ko na sumama o makiisa sa ganoong protesta. Sakit lamang sila sa ul, puro pampaingay lang ang ginagawa nila, pagkakalat sa kalye. Dun ako nagkamali, oo, alam kong may gusto silang ipabago pero higit pa don ang gusto nilang mangyari. At ngayon, ganun din ang nilalayon ko na kamtin, Ang Makapagsapalaran para lang sa kalahatan. Lumaban para sa karapatan ng bawat isa.

Liwasan Bonifacio

Mabasa-basang likod, mamalat-malat na gilagid ang manu-nuyo na daluyan ng laway. Yan at marami pang iba ang aming nalangip sa dalawang oras at kalahati naming paglalakad simula P.U.P hanggang liwasan. Sabi ko sa sarili ko hindi ko na ata kaya pang tumagal sa program kaya naman umuwi na ako't lumamon ng mainit na kanin sa malabalon kong bituka.

"Hay ang Buhay nga naman, lalaban ka hanggat kaya mo basta meron kong gustong maatim."

2D,ATE KHAHAI, AT ANG BACLARAN

Klasrum ng 2D

..Isang mabasa-basang umaga! aba! ang buong klase halos mapuno na ng kulay puti. Nagpapahiwatig lang sa akin na kailangan ko na rin magpagawa ng uniporm ko. Naalala ko tuloy, nung hayskul pa ako, tawag d2, tawag doon, akyat panaog ako sa hagdanang napakintab animo'y mababasag sa bawat pansandig mo dito. Ang pagtilaok ng napakalakas na atiting ng bell, ang malamyos na hangin mula sa mga nagraratsadahang sasakyan sa haywei. Ang mga ka-klase kong naguutakan sa grades, may iba pa dyan: sipsipan ng utak sa teacher, meron din dyan simpleng tao, tahimik sa klase, pero sing ingay ng baboy kung magsalita pagwalang teacher. At pag may nakita kayong adik-adik na pamongol-mongol magdamit, sinto-sinto magsalita, aba walang ganyan sa min, baka si oplok lang yon. special mention. C omplok, isang 20 yrs. old na baliw na may pagtingin sa klasmeyt ko. Anyhow balik tayo sa aking tumatakbong kwento.
..Dahil sa katagalan ng pagdating ng aming propesor sa humanities, aming napagdisisyunan na lamang na bumaba't tumambay sa cubicle sa loob ng Charlie del Rosario Building dahil nga kami ay miyembro ng LFS. Wait!, ididiscribe ko muna ang loob nito. Pagpasok na pagpasok mo dito, makikita mo ang hile-hilerang cubicle. may kainitian dahil narin mayroon itong mababang kisame pero ang iilan naman ay mayroong gamit na ginagamitan ng kuryente, na umiikot ang elisi at nagbubuga ng hangin. Balik Tayo, ilang oras lang ay dumating na si Ate Cacai.

Ate Cacai

..Si ate cacai, may kaliitan, syempre meron syang buhok, may mukha din xa. Pagdating sa kanyang boses, akala mo naglublob xa sa ilalim ng balon sa sobrang lakas. Natural na sa kanya iyon dahil isa syang tapat na aktibista. Aktibista, may paninindigan! Sa pagdating nya, ipinakilala nya ang kanyang sarili at ganon din kami. Ilang sandali'y nagsimula na sya sa kanyang sermon sa amin. Kanyang inalathala sa pader ang aming tungkulin at tuntunin bilang ganap na LFS. Sa umpisa medyo inaantok ako sa kanyang mga berso, pero sa kalagitnaan, agad naman akong naging aktib. Hala! Cge! nag-likutan na ang mga bulate sa tyan ko, nagkalampagan na ang mga neurons at mga nerve cell ko sa utak ko. Panay ang kakalikot ko, hindi ako mapakali sa aking kinauupuan. Tapos naisipan ni ate cacai na mag-taba share! siguro nagtataka kayo kung ano ang ibig sabihin ng taba-share. it only means Talambuhay sharing! Gets?? Sa pagdaana ng ilang oras, minuto't seguno, tumapa't na ang mahabang linya sa sais na numero at ang maliit na l inya naman ay tumigatig na sa numerong tres. Aba! isa lang ang ibig sabihin nya, Walk-out na ako. Para hindi halata ang kabustusang ginawa ko, nagpaalam aq kay ate cacai na ako'y yayao na't maglalakad pahiwalay sa pasilyo na iyon. Sayang nga lang at hindi ko naabutan ang oras ko sa pagsasalaysay ng taba ko.

Baclaran

Matapos ang mahaba-habang, malamig-lamig at mangisay-ngisay na pagaantay ko na makababa sa termal ng tren sa buendia, at last nakalapag na ako lulan ng haytek na sasakyang panlupa. Dahil nga naiingit na ako sa aking mga kamag-aral, aba nagdalidali ako na magpunta sa isang lugar kung saan ito ay tampok dahil sa natural nitong kasikatan. Maituturing kong pangalawa ito sa pinakapuntahan ng mga tao, dahil dito, makabibili ka ng mura, madami at sulit na bilihin(damit , sapatos, pantalon, skirt, salong-suso, salong-talong, at kung anik-anik pa) ayun nga lang ay medyo may kababaan ang quality nito. alam niyo na ba kung saan ito? naku, tumpak ang iyong hinala, si Baclaran nga ito. Balik tanaw tayo sa aking paglalakbay, syempre hindi mapipigilan ng mga malilikot kung mata ang magmasid. Matapos ng aking pagmamasid sa mga kung anikanik, nagparaos ako ng lakad matuntun lamang ang aking hanap, alast! nakarating din. Agad akong bumili't sabik na umuwi sa bahay lulan ng sasakyang panlupat, isang medyo malaki't(jip) at isang maliit(bisekletang pinaaandar ng gasolina na may tatlong gulong) o tricycle.

Panu ba yan aking mga taga-hanga, iitsapwera muna ako't magtatime na ulit ako dito sa kompyuter shop banda dito sa baba ng main building. oh cge na papaawat na ako. Salamat!