Friday, July 24, 2009

BANWAGON., RALLY AT LIWASAN BONIFACIO

Banwagon

..Walang prof. Walang Klase. Walang pera este walang kwenta, walang kwenta ang pasok ko, nagsayang pa ako ng isang daang piso para lang makahanap ng magandang edukasyon dito sa pamantasan na to pero sa sitwasyon na'to aba, sayang din nman ang 922 na tuition fee na binayad ko. Pero nasulit ko naman ang 100 ko at susulitin ko pa ang 922 na binayad ko dito. Kani-kanina lang nagkaroon kami ng pagtitipon ng aking mga ka-collective. Magkakaroon daw ng Banwaygon. Hello?? anong alam ko dun?? kayo ba alam no kung anong ibig sabihin ng banwaygon? Tsaka ko lang napagtanto na ang ibig sabihin pala ng banwaygon ay ang paglibo't sa isang pasilio upang magpahayag ng sinasaloob ng bawat estudyante. Matapos ang mahabang diskusyunan, nagsimula na kaming umakya't sa rurok ng main building at magprotesta. Grabe ang pageksperyens na aking naranasan, hindi ko namalayan na nalibo't na pala namin ang buong building. Wala kaming ginawa kundi Sumigaw at magtatatalak sa aming minimithing kalayaan! Ayus lang sa amin yun, dahil alam naman namin ang aming pinatutungkulan. Matapos ang manakit-nakit na hita sa paglalakad, akyat' panaog at pagnga-nga-nga-wa sa bawat klasroom. Hindi pa dyan natatapos ang aming paghihirap. Aba, Rally na ito.

Rally

Natapos ang banwaygon ng mapayapa, nagtipon tipon kaming mga collective ng LFS para sa malawakan at matinding rally patungong Liwasan Bonifacio. Tirik na tirik si haring araw, basang basa na kami sa sarili naming pawis, dugyot na kami sa mga palasak na usok na dumidikit sa aming mga damit, ang baho ng hanging lumilibot ay amin nang nalalanghap, Usok, hininga, may masamang hangin din, lam un na un kung anu ung un na un. Grabe talaga ang mga pinoy. Ibang klase ang karanasan na iyon. Ni Minsan kasi hindi sumagi sa isip ko na sumama o makiisa sa ganoong protesta. Sakit lamang sila sa ul, puro pampaingay lang ang ginagawa nila, pagkakalat sa kalye. Dun ako nagkamali, oo, alam kong may gusto silang ipabago pero higit pa don ang gusto nilang mangyari. At ngayon, ganun din ang nilalayon ko na kamtin, Ang Makapagsapalaran para lang sa kalahatan. Lumaban para sa karapatan ng bawat isa.

Liwasan Bonifacio

Mabasa-basang likod, mamalat-malat na gilagid ang manu-nuyo na daluyan ng laway. Yan at marami pang iba ang aming nalangip sa dalawang oras at kalahati naming paglalakad simula P.U.P hanggang liwasan. Sabi ko sa sarili ko hindi ko na ata kaya pang tumagal sa program kaya naman umuwi na ako't lumamon ng mainit na kanin sa malabalon kong bituka.

"Hay ang Buhay nga naman, lalaban ka hanggat kaya mo basta meron kong gustong maatim."

No comments:

Post a Comment